2-1: Νικήσαμε! από Άγγελο Μενδρινό

Μπαμπά, να ξέρεις ότι σε αγαπώ και όλα θα πάνε καλά…
Δεν κύλησε απλά ένα δάκρυ στα μάτια μου. Κάτι χτύπησε μέσα στο κορμί μου. Η καρδιά μου πέταξε. Για πρώτη φορά τις τελευταίες ημέρες είχα έναν λόγο ύπαρξης. Ήθελα να δώσω τη μάχη και να κερδίσω. Βρισκόμουν, πριν από τέσσερα χρόνια, σ’ ένα δωμάτιο ιδιωτικού νοσοκομείου. Μονόκλινο με θέα στη Λεωφόρο. Έλεγα πικρόχολα στους φίλους μου ότι ήταν η τελευταία πολυτέλεια που επέτρεπα στον εαυτό μου. Ίσως να μη χρειαζόταν άλλη.
Το «μπάρετ οισοφάγου» το αγνοούσα. Εδώ καλά καλά δεν ήξερα ούτε από πού άρχιζε και πού τελείωνε ο οισοφάγος, το μπάρετ θα ήξερα; Έμαθα μάλλον απότομα ότι αυτό το μπάρετ είναι ένα προκαρκινικό στάδιο και θα έπρεπε να ξεφορτωθώ τον οισοφάγο μου εάν δεν θέλω να φορτωθώ τον καρκίνο του. Έτσι απλά. Και επιπλέον μάθαινα ότι η εγχείρηση δεν ήταν και τόσο απλή.
Για πρώτη φορά ύστερα από 48 χρόνια αντιμετώπιζα ένα τόσο σοβαρό πρόβλημα υγείας. Η περηφάνια μου ότι είμαι άτρωτος, ότι δεν με πιάνει ούτε συνάχι και δεν έχω πάρει ποτέ φάρμακο στη ζωή μου πήγε περίπατο. Το κακό είναι ότι… περίπατο είχαν πάει και έννοιες όπως οικογένεια και παιδιά. Είχα χωρίσει όταν ήταν μικρά, όχι με τον πιο ήρεμο τρόπο, υπήρχε επικοινωνία, αλλά πάντα ένιωθα να μας χωρίζει ένας τοίχος. Δεν κοιταζόμασταν στα μάτια. Μιλάγαμε για να μιλάμε. Συζητούσαμε για να συζητάμε και βρισκόμασταν για να βρισκόμαστε. Η δουλειά μου με ακανόνιστες και πολλές ώρες, αλλά και το σχολείο τους, ήταν πάντα μια καλή δικαιολογία να κάνουμε κάτι άλλο τον ελεύθερο χρόνο μας.
Κι έρχεται η περιπέτεια της υγείας μου. Μεγάλα κορίτσια πια. Και ανακαλύπτω ότι τα παιδιά δεν είναι πια παιδιά, αλλά δυναμικές γυναίκες που έτρεξαν στους γιατρούς, ρώτησαν, έμαθαν και στάθηκαν δίπλα μου. Για πρώτη φορά ένιωθα ότι ο τοίχος που μας χώριζε γκρεμιζόταν μέρα τη μέρα. Δεν έκαναν και δεν έκανα τίποτα το εντυπωσιακό. Ήταν απλά αυτή η ζεστή στιγμή που έχει ένα φιλί, το πιάσιμο του χεριού, το χαμόγελο, η ματιά. Για πρώτη φορά άλλαξα το μότο μου.
Μέχρι τότε έλεγα: «Όσα πάνε κι όσα έρθουν. Έζησα 48 καλά, ή λιγότερο καλά, χρόνια, δεν χρειάζεται να ζήσω όσα μου απομένουν άσχημα…» Και το αναθεωρούσα: «Να ζήσω να τους πω ευχαριστώ. Να τους δείξω ότι αναγνωρίζω την αγάπη τους και την επιστρέφω…»
Για να μην το κουράζουμε πια, πριν από τέσσερα χρόνια, έχασα έναν οισοφάγο και βρήκα δύο κόρες. Και σήμερα σ’ ένα νέο ξεκίνημα της ζωής μου από όλες τις απόψεις έχω 2+2 πολύτιμους συμβούλους (βάλτε και τους συντρόφους τους) για να με στηρίξουν…
Ευχαριστώ, Σίσσι· ευχαριστώ, Άννι…
http://www.talcmag.gr/Gyro-Gyro-Oloi/2-1-nikisame
Αλλα σχετικά: ΧΩΡΙΣΜΕΝΟΙ ΜΕ ΠΑΙΔΙΑ  http://www.talcmag.gr/Sizitondas/xorismenoi-me-paidia

Πέντε ηθοποιοί μιλούν για το ΣΥΓΑΠΑ, ΓΟΝΕΙΣ, διαζύγια

http://www.veoh.com/watch/v19634106yxz6apwb
<object width="410" height="341" id="veohFlashPlayer" name="veohFlashPlayer"><param name="movie" value="http://www.veoh.com/swf/webplayer/WebPlayer.swf?version=AFrontend.5.7.0.1364&permalinkId=v19634106yxz6apwb&player=videodetailsembedded&videoAutoPlay=0&id=22295224"></param><param name="allowFullScreen" value="true"></param><param name="allowscriptaccess" value="always"></param><embed src="http://www.veoh.com/swf/webplayer/WebPlayer.swf?version=AFrontend.5.7.0.1364&permalinkId=v19634106yxz6apwb&player=videodetailsembedded&videoAutoPlay=0&id=22295224" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" width="410" height="341" id="veohFlashPlayerEmbed" name="veohFlashPlayerEmbed"></embed></object><br /><font size="1">Watch <a href="http://www.veoh.com/watch/v19634106yxz6apwb">DIVORCED FATHERS</a> in <a href="http://www.veoh.com/browse/videos/category/educational_and_howto">Educational & How-To</a>  |  View More <a href="http://www.veoh.com">Free Videos Online at Veoh.com</a></font>

Συναυλία μεγάλων καλλιτεχνών

ΔΗΜΟΣ ΠΕΙΡΑΙΑ & ΣΥΓΑΠΑ:ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΠΕΙΡΑΙΑΣ - ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ 2012 Ο ΣΥΓΑΠΑ διοργανώνeı φιλανθρωπική μουσική εκδήλωση στις 2 Σεπτεμβρίου 2012 στο ΒΕΑΚΕΙΟ ΘΕΑΤΡΟ του Πειραιά. Σε δί-ωρο νεανικό και δί-ωρο λαικό πρόγραμμα θα συμμετάσχουν νεανικά συγκροτήματα καθώς και πλειάδα λαμπρών ελλήνων τραγουδιστών όπως:Θέμης Αδαμαντίδης, Λευτέρης Πανταζής, Αντζελα Δημητρίου,Κώστας Καραφώτης, Ζαφείρης Μελάς, Μαρία Εγκλέζου, Χρήστος Aγγελόπουλος,κ.α. Ζητήστε έγκαιρα πρόσκληση: 2310524285 και 6942989785 ΣΥΓΑΠΑ www.sos-sygapa.eu Ο ΣΥΓΑΠΑ επιδιώκει την γονεϊκή ισότητα στο διαζύγιο και την παιδική αξιοπρέπεια. Διαβάστε τα βιβλία του ιδρυτού Νίκου Σπιτάλα, την εφημερίδα, δέστε τα βίντεο, τα γραμματόσημα και τις επιστημονικές και ακτιβιστικές ενέργειες. fathers for justice (f4j). http://spitalas.blogspot.com/

ΣΥΛΛΟΓΗ ΥΠΟΓΡΑΦΩΝ: ΑΛΛΑΓΗ ΤΟΥ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ

http://www.ipetitions.com/petition/greekfamilylaw/signatures/page/12

ΜΗ ΤΑ ΠΑΡΑΤΑΣ, ΣΥΝΕΧΙΣΕ: ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΙ ΑΛΛΟΙ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ

http://sygapalexandroupolis.blogspot.gr/2012/07/blog-post.html 

ΜΕΓΑΛΗ ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΚΗ ΣΥΝΑΥΛΙΑ

http://www.facebook.com/events/320115478078259/

ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΕΡΓΟ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΤΗΡΙΞΟΥΜΕ

http://goneis-paidi.blogspot.gr/2012/06/sygapa-goneis.html

SAP PAS ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΓΟΝΙΚΗΣ ΑΛΛΟΤΡΙΩΣΗΣ-ΑΠΟΞΕΝΩΣΗΣ ή πως να πετύχετε να τρελάνετε τα παιδιά

“L’aliénation parentale ou comment réussir à rendre son enfant fou ! ” (Dr Victor Simon)

1 juillet 2012 par AffairesFamiliales @EnfantsDroits

"Fou de tristesse, de douleur, de colère, de solitude, d’un chagrin sans fond, de cette situation qui le dépasse, (…)"

« L’aliénation parentale est un processus qui consiste à programmer un enfant pour qu’il haïsse un de ses parents sans que ce soit justifié. Elle est la conséquence de la bataille mise en place au sein d’un couple qui dysfonctionne sévèrement ou va se séparer.
L’un des deux conjoints estimant être meilleur parent que l’autre, met en place une stratégie de disqualification de l’autre, n’hésitant pas à critiquer, sur-interpréter, voire détourner des propos tenus par son conjoint, donnant ainsi à l’enfant une interprétation fausse de la réalité.»
« L’enfant, trop jeune pour discrimer les composantes de ce conflit, lié par une loyauté à ce parent, entre alors dans ce système pervers, sans jamais le savoir ni l’identifier, et devient alors "l’enfant soldat" qui prend alors la défense de ce parent qu’il aime et qui semble être pour lui un bon modèle !

 
Il ne sait pas que ce parent est animé d’une colère inextinguible, la rage d’être abandonné(e), la jalousie aussi de voir l’autre s’en tirer à peu de frais, de se tirer aussi en laissant tomber froidement ou de façon conflictuelle sa famille;
 
Rancoeur inexprimée ou inexprimable, parce que l’Autre, s’est fait la valise, et vogue ou nage dans un bonheur insupportable !
 
Ce pilonnage verbal et psychologique intensif, répétitif, associé au chagrin et au mal-être ambiant du parent qui élève l’enfant, le rend encore plus solidaire de celle ou celui qui se sent abandonné et victimisé.
De fait, le lien paternel ou maternel, volontairement distendu s’effiloche lentement pour se rompre définitivement.
 
L’enfat devient alors "orphelin" d’un parent vivant, qu’il a aimé, et qui le plus souvent l’aime encore et se sent engagé vis-à-vis de lui.
 

• Enfant otage d’un règlement de compte d’adultes,
• Enfant soldat d’une guerre qui ne le concerne pas, qu’il mène sans armes,
• Enfant orphelin d’une parent vivant
• Enfant écrasé dans une souffrance indicible, incommunicale et intime.

 
Comment survivre sinon devenir fou ?
 
Fou de tristesse, de douleur, de colère, de solitude, d’un chagrin sans fond, de cette situation qui le dépasse, à 8 ans, il est déjà adulte, s’est mis en protecteur de ce parent qui l’élève, lui dit l’aimer, lui fait jouer un rôle d’adulre et le contraint à vivre un âge clandestin d’adulte de 30 ou 35 ans supérieur à son âge réel,
SANS JAMAIS EN AVOIR LA COMPETENCE…
C’est cela qui le rend dépressif, occasionne des problèmes de scolarité, des troubles du comportement :

• crises d’angoisse, cauchemars, dépression, violence et plus tard comportement anti-sociaux, puisqu’il a bien appris à détruire, sous la conduite d’un adulte aimé, les relations familiales, sociales, et les règles qui régissent les rapports humains.
• L’alcool, la drogue, la sexualité débridée ou sauvage, serviront de pare-excitation ou de sédatifs, selon les circonstances et les contextes traversés.
• Avec la dépression, les scarifications et une plus grande propension au suicide.
• L’apparition aussi de comportements "border line"…

Réussite totale, enfin !
Merci, je deviens fou …

 
Et surtout, un jour, au stade adulte, la prise de conscience d’avoir été un jouet, une marionnette entre les mains de celui ou celle qui s’est servi de lui, comme Cheval de Troie, pour aller démolir l’Autre en face,
avec l’appui de la Justice le plus souvent, qui au nom de la protection de l’enfance, sans jamais avoir accès à la réalité des faits, prive un des deux parents de jamais rencontrer ou revoir, ou héberger cet enfant qui a détruit, sans jamais le soupconner, le lien définitivement rompu avec son autre parent jadis aimé, qui bien souvent l’aime encore, mais devenu totalement étranger.. (…)»
(Dr Victor Simon, Directeur du Centre d’Hypnose et Psychosomatique – Paris)
source et article complet : hypnose-medical.over-blog.com

http://affairesfamiliales.wordpress.com/2012/07/01/lalienation-parentale-ou-comment-reussir-a-rendre-son-enfant-fou-dr-victor-simon/