Τρίτη 23 Δεκεμβρίου 2014

Πέμπτη 4 Δεκεμβρίου 2014

Ακόμα υπάρχουν ψευδαισθήσεις για τη μάνα....των παλαιών καιρών....

        Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ ΕΙΝΑΙ ΠΡΩΤΑ ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΗΣ ΜΑΝΑΣ

ελληνικη γλωσσα μανα
http://www.votegreece.gr/archives/44614
Γράφει ο Δημήτριος Νατσιός, Δάσκαλος
«Ναι, ίσια ίσια αυτό θέλουμε κι εμείς, να μπούμε στη χορεία των εθνών και στο δρόμο του πολιτισμού. Αλλά πώς να μπούμε και πως να προχωρήσουμε, αν όχι με τα δικά μας πόδια; Πώς θα μας αγκαλιάσουν τα άλλα έθνη, αν δεν έχουμε δικιά μας αξία, για να συμβάλουμε κι εμείς στο γενικό καλό; Κι από πού θα τη βγάλουμε αυτή την αξία, αν δεν εκμεταλλευτούμε τον φυσικό πλούτο της χώρας μας και δεν καλλιεργήσουμε τους υλικούς και πνευματικούς θησαυρούς μας; Να ξεριζώσουμε λοιπόν τ’ αμπέλια και τις ελιές για να φυτέψουμε καφέδες και μπανάνες; Κάθε τόπος έχει και τον τρόπο που προκόβει, καλλιεργώντας εκείνο που προσφέρεται στην ζωή του. Γιατί τότε αναπτύσσει τον πλούτο τον δικόνε του, υλικό και πνευματικό και αποκτά δύναμη και λευτεριά, που μόνον αυτή προκόβει τους λαούς». Το προηγηθέν κείμενο δεν είναι κάποιου εκπροσώπου της «αντίδρασης» ή της πάλαι ποτέ επαράτου, αλλά του ποιητή Βασίλη Ρώτα, ο οποίος πολέμησε και τραυματίστηκε στην ένδοξη μάχη του Κιλκίς. Υπήρξε κομμουνιστής, αριστερός, αλλά δεν του έλειπε η φιλοπατρία και το σέβας στην εθνική μας παράδοση. Είμαι σίγουρος πως αν το διαβάσει κάποιος νέος «κουκουές» το κείμενο αυτό, χωρίς να του αποκαλύψεις την ταυτότητα του συγγραφέα, θα το κατατάξει στα εθνικιστικά. Αλλά «ήταν τότε που οι άνθρωποι έζων δι’ εν έπαινον και πέθαινον δι’ ένα τραγούδι» όπως έλεγε ο Ανδρέας Καρκαβίτσας.
Έχουμε το πιο πλούσιο και όμορφο μεταλλείο. Το κελάρι του πατρογονικού μας σπιτιού είναι γεμάτο από τα καλούδια της εξαίσιας παράδοσής μας, χάσαμε όμως το κλειδί και ωσάν τον Άσωτο της παραβολής λιμοκτονούμε «εις χώραν μακράν» και εσθίομεν, τρώμε τα ξυλοκέρατα, τις γουρουνοτροφές των Φράγκων. Και βρεθήκαμε-ποιοί; εμείς οι Έλληνες- εκτός της ιστορίας.
Έρχονται μάνες στο σχολείο και εκφράζουν την αγωνία τους για την υστέρηση, την σχεδόν αδυναμία να εκφραστούν γραπτώς τα παιδιά τους, οι μαθητές μας. Έχουν δίκιο, έτσι είναι τα πράγματα. Τις πταίει, όμως;
Απαντώ δανειζόμενος λόγια του Σπύρου Μελά, ο οποίος σε κείμενο γραμμένο το 1950, όταν ακόμη οι μάνες δεν είχαν «εξευρωπαϊστεί» και το γάλα τους δεν είχε ξινίσει.
«Αλλά παιδεία θα ειπεί γλώσσα. Και η ελληνική γλώσσα είναι πρώτα δουλειά της Μάνας. Οι μαστοί της είναι τρεις. Οι δύο για το γάλα και ο τρίτος το στόμα της, η λαλιά της, η γνήσια και άδολη πηγή της γλώσσας. Αγράμματη, αμόρφωτη, πες ό,τι θέλεις. Είναι όμως κεφαλάρι αστείρευτο βαθύτατης και φυσικής σοφίας. Στις λέξεις που πέφτουν από τα χείλη της, με την ησυχία και την ομορφιά του σταλαχτίτη, στο τρυφερό αυτί του παιδιού, γενεές γενεών έχουν κλείσει νόηση και αίσθημα, πείρα και Ιστορία-όλη την ουσία της ζωής τους. Έτσι δίνει στο νήπιο, που το κρατά στην αγκαλιά της η μάνα, μαζί με το γάλα και την πρώτη παιδεία. Γιατί παιδεία δεν είναι μονάχα το απόσταγμα μνημείων του γραπτού λόγου. Αυτή έρχεται πολύ αργότερα, και είναι θυγατέρα μιας άλλης, παμπάλαιης και άγραφτης παιδείας, που οι ρίζες της χάνονται στα βάθη των αιώνων, μιας σοφίας που μιλεί με το παραμύθι, το τραγούδι και το νανούρισμα…». (Β.Περσείδη, «Το εθνικό μας τραγούδι», σελ. 140-141, Αθήνα 1983).
Ποια μάνα σήμερα μεταβιβάζει με το στόμα της, στο παιδί της, την μακραίωνη παράδοση του λαού μας; Ποιά το νανουρίζει; (Τα τρισάθλια βιβλία Γλώσσας, όπως έχω γράψει, ζητούν από τα παιδιά να γράψουν ένα νανούρισμα για χταπόδια, στο Ανθολόγιο Γ’-Δ’ Δημοτικού).
Πριν ανοίξουμε τα πορτοπαράθυρα των σπιτιών μας και εισβάλλουν οι αναθυμιάσεις του ευρωπαϊκού, «δυτικού μοντέλου αγωγής», οι Μάνες κατηχούσαν τα παιδιά τους στο σπίτι. Τους πρόσφεραν μαθήματα πατριδογνωσίας και αγωγή αγιότητας.
Προσφεύγω και πάλι στο «κελάρι». Σε κείμενο της απροσπέλαστης Γαλάτειας Σουρέλη. (Συμβουλεύω να αγοράζουν οι γονείς τα βιβλία της, είναι το καλύτερο δώρο για τα παιδιά τους, ν’ αφήσουν τα «κινητά» δηλητήρια).
«…Αγωγή αγιότητας γινόταν και με τον λαϊκό κατηχητικό λόγο, που μάθαιναν οι μανάδες στα παιδιά τους:
Ένας είναι ο Κύριος, δεύτερη είναι η Παναγιά, τρίτος είναι ο Πρόδρομος, τέσσερα τα Ευαγγέλια, πέντε οι Παρθένες, έξι τα εξαπτέρυγα, επτά είναι τα μυστήρια, οκτώ το οκτωήχι, εννιά είναι τα τάγματα, δέκα είναι οι εντολές, έντεκα τα εωθινά, δώδεκα οι Απόστολοι.
Όλα αυτά τα μάθαιναν οι μανάδες στα παιδιά τους ψέλνοντάς τα.
Και το παιδομάνι-τότε οι άνθρωποι κάνανε πολλά παιδιά-κατέβαζε αυτήν την πρόσθεση και την έκανε αφαίρεση:
Δώδεκα οι Απόστολοι, έντεκα τα εωθινά, δέκα είναι οι εντολές…. ένας είναι ο Κύριος!
Αγωγή, ακόμα, γινόταν και με το νανούρισμα: Στο πάπλωμα σου κέντησα αετούς να σε στολίζουν/σου κέντησα μια Παναγιά, στ’ αχνό προσκέφαλό σου/κι ακόμα την Αγιά-Σοφιά να’ χεις στο μαγουλό σου.
Αγωγή γινόταν και με την ευχή: Η Παναγιά μαζί σου, που περιέχει ολόκληρη την ορθόδοξη παράδοση!
Ποιο παιδί φεύγει σήμερα για το σχολείο του και κάποιος βρίσκεται πίσω του να το σταυρώσει και να του πει: να ‘χεις την ευχή μου, η Παναγιά μαζί σου; Ακόμα και από την ευχή μας έχουμε στερήσει τα παιδιά μας». («Αγιότητα, ένα λησμονημένο όραμα», συλλογικό έργο, σελ. 218, εκδ. «Ακρίτας»).
Κανένας κατακτητής δεν μπόρεσε να καταστρέψει την ψυχική μας έκφραση και τον ελληνισμό μας. Ξέβαφαν και ξεθώριαζαν, γιατί έστεκαν στα σπίτια, φρουροί ακοίμητοι, οι Μάνες οι Ρωμηές, που μοσχοβολούσαν σαν το Τίμιο Ξύλο.
«Απ’ όλα τα λαλούμενα κάλλιο λαλεί η καμπάνα/κι απ’ όλα τα μυρωδικά κάλλιο μυρίζει η μάνα».
Τώρα στα σπίτια δεν ακούγεται το μυρίπνοο στόμα της Μάνας, αλλά το δυσώδες και ρυπαρό στόμα της τηλεόρασης. Τα σκύβαλα της τηλοψίας πήραν τη θέση της. Το γάλα της, το άδολο και γνήσιο, αντικαταστάθηκε από τα φαρμάκια της κάθε ξιπασμένης σαχλαμάρας. Και αγρίεψαν τα παιδιά, δεν είναι γαλήνια. (Θυμίζω ότι οι λέξεις γαλήνη-γαληνεύω μάλλον προέρχονται, ετυμολογικώς, από το γάλα. Το γάλα γαληνεύει το πεινασμένο βρέφος και νήπιο).
Το ζούμε αυτό μες στην τάξη. Έχω χρόνια να ακούσω μαθητή μου, όταν μεταφέρει εξωσχολικές γνώσεις, να πει «μου είπε, μου διηγήθηκε ο μπαμπάς μου, η μαμά μου ή η γιαγιά μου».
Όλοι ξεκινούν με την εξής στερεότυπη φράση: «Κύριε, είδα στην τηλεόραση ή στο διαδίκτυο». (Χάσαμε και τις γιαγιάδες! Βλέπουν, με τα δύσμοιρα εγγονάκια τους, τις τουρκοσειρές ή τις ημέτερες που «παιδαγωγούν» στην ευτέλεια, την διαφθορά και την ασέλγεια).
Αγαπούν τα παιδιά τους και οι σημερινές μητέρες, θυσιάζονται γι’ αυτά, αλλά έχασαν την πυξίδα, εκτροχιάστηκαν, όπως όλοι μας.
Όπως λέω και στις μάνες που έρχονται να ρωτήσουν για την πρόοδο των παιδιών τους, για να βρουν την περπατησιά τους, ας αρχίσουν μ’ αυτό που έκαναν οι γιαγιάδες τους, «όταν τις έβρισκε το κακό και θόλωνε ο νους τους». (Ελύτης):

«Ω Παναγιά μου, Δέσποινα και του Χριστού μητέρα/σε σένα παραδίνομαι, νύχτα και την ημέρα,/κι όντες κοντύνει η γλώσσα μου και θαμπωθεί το φως μου/τότε κυρά μου Παναγιά, να στέκεις βοηθός μου».

Δευτέρα 17 Νοεμβρίου 2014

Λευκός θόρυβος: Η ισότητα ρημάρει με τη γελοιότητα

Λευκός θόρυβος: Η ισότητα ρημάρει με τη γελοιότητα: Γουστάρεις ισότητα; Κανονική ισότητα να πούμε, όλοι οι άνθρωποι ίσοι, καμιά διάκριση βασισμένη στο χρώμα του δέρματος, καμιά διάκριση στην β...

Τρίτη 30 Σεπτεμβρίου 2014

Παιδοφιλία, Παιδοβιασμός. Πώς οι γονείς να προσέχουν τα παιδιά τους !

Συμβουλές σε γονείς και παιδιά για να αναγνωρίσουν και να αντιμετωπίσουν έγκαιρα έναν παιδόφιλο. Ποια τα χαρακτηριστικά των επικίνδυνων αυτών προσώπων και πως να τους αποφύγετε
Τα όσα σοκαριστικά είδαν το φως της δημοσιότητας το τελευταίο χρονικό διάστημα, με παιδοβιασμούς σε Κύπρο και Ελλάδα, προξένησαν μεγάλη ανησυχία στους γονείς, ειδικότερα των μικρών παιδιών.
Ακολουθεί ένα πολύ ενδιαφέρον και χρήσιμο άρθρο, από το paidiatros.com:

Χαρακτηριστικά παιδοβιαστών
Το εγκληματικό ψυχογράφημα μέσα από μελέτες, δείχνει ότι οι βιαστές παιδιών, παρουσιάζουν υψηλά ποσοστά ΚΑΙ ΜΗ σεξουαλικής εγκληματικής δραστηριότητας. Δηλαδή, στη γενικότερη συμπεριφορά τους υπάρχει το χαρακτηριστικό της γενικότερης επιθετικής εικόνας ή/και έχουν διαπράξει τουλάχιστον μία ή περισσότερες αξιόποινες πράξεις πέραν της πράξης του βιασμού.

Βρέθηκε συγκεκριμένα ότι οι μισοί τουλάχιστον από τους βιαστές έχουν καταδικαστεί συγχρόνως και για
άλλες μη σεξουαλικές εγκληματικές πράξεις. Σχεδόν όλοι τους έχουν διαπράξει τουλάχιστον μία μη σεξουαλικού τύπου επίθεση, για τις οποίες κάποιοι από αυτούς έχουν ήδη καταδικαστεί.
Αυτό υποδηλώνει ότι η σεξουαλική επιθετικότητα αποτελεί συχνά μέρος της ευρύτερης παραπτωματικότητας του ατόμου. Τα άτομα αυτά παρουσιάζουν υψηλά επίπεδα παρορμητικότητας, ενώ συγχρόνως πληρούν τα κριτήρια για διαταραγμένη προσωπικότητα.

Οι σεξουαλικοί παραπτωματίες είναι κοινωνικά απομονωμένοι, με ελάχιστες στενές ερωτικές σχέσεις αν και δεν είναι λίγες οι φορές που μας σοκάρει το γεγονός του χαρακτηριστικού και έγγαμου βίου των δραστών.
Προβλήματα αντικοινωνικής συμπεριφοράς και γενικότερα προβληματικής συμπεριφοράς, ο δράστης συνήθως παρουσιάζει από το σχολείο, στο οποίο έχει μέτρια έως και πολύ χαμηλή απόδοση.

Ο δράστης κάνει χρήση πορνογραφίας, με όχι απαραίτητο το παιδοφιλικό υλικό αλλά συμπεριλαμβανόμενο.
Οι παιδοσεξουαλικοί παραπτωματίες, αρνούνται κατηγορηματικά και άμεσα την ανάληψη ευθύνης της εγκληματικής τους πράξης. Η έλλειψη ανάληψης ευθύνης συνδέεται στενά με το φαινόμενο της σεξουαλικής επιθετικότητας, αλλά ακόμα και εάν κάτω από τις οποιεσδήποτε συνθήκες παραδεχθούν την πράξη τους, το πράττουν χωρίς να αντιπαραθέτουν σοβαρά επιχειρήματα, τείνοντας να ελαχιστοποιούν την έκταση της διάπραξης και τις συνέπειες αυτής.

Επικρατέστερη ηλικία παιδοβιαστών είναι η ηλικία των 32-45 χρονών, με ιδιαίτερα χαμηλούς δείκτες κοινωνικών δεξιοτήτων, συνήθως με ασταθές εργασιακό ιστορικό σε ανειδίκευτες εργασίες. Εξαιρέσεις στις σοκαριστικές υποθέσεις των παιδοβιαστών αποτελούν τα άτομα με ακαδημαϊκή μόρφωση και τα άτομα με θέσεις κοινωνικής ισχύος ως προς την οικογένεια και τη σχέση με το παιδί, που καταλήγει ως θύμα.
Ποιους τρόπους χρησιμοποιούν οι παιδοβιαστές
Ο συνηθέστερος τρόπος κακοποίησης του παιδιού είναι αρχικά η ψυχολογική βία, για να αρχίσει το παιδί να νιώθει ένοχο και να φοβάται έτσι ώστε με μεγαλύτερη ευκολία να ακολουθεί η έντονη σωματική βία έως και ο βιασμός.

Στην πλειοψηφία των περιπτώσεων ο βιαστής ανήκει στο φιλικό ή/και οικογενειακό περιβάλλον.
Πιο σπάνια ο βιαστής είναι άγνωστος στο θύμα και υπάρχει συνεργός. Σε κάθε περίπτωση ο βιαστής συνήθως προσχεδιάζει την πράξη του.
Δυστυχώς στην πλειοψηφία των περιπτώσεων, ο βιαστής αποτέλεσε ο ίδιος θύμα σεξουαλικής κακοποίησης σε πολύ νεαρή ηλικία ( 7-10, ετών), από άτομο του στενού οικογενειακού του περιβάλλοντος. Στις περιπτώσεις που ο βιαστής δεν ήταν ο ίδιος θύμα, η ηλικία της πρώτης φυσιολογικής σεξουαλικής επαφής του είναι περίπου 14-16 χρονών και γίνεται συνήθως με ιερόδουλη.

Πέραν του 50% των παιδοβιαστών, είχαν κάποιου τύπου ομοφυλοφιλική εμπειρία. Κατά την πράξη του βιασμού δε χρησιμοποιούν οποιουδήποτε είδους προφύλαξη.
Ποια η κατάσταση στην Κύπρο
Στην Κύπρο ο βιασμός παιδιών ανήκει στην κατηγορία εγκλημάτων ενδοοικογενειακής βίας συνήθως, με μεγαλύτερο ποσοστό τους αιμομικτικούς βιασμούς ή/και βιασμούς από πατέρα, θετό πατέρα, θείο, άτομο του στενού οικογενειακού και φιλικού περιβάλλοντος.

Η σεξουαλική παρενόχληση αρχίζει συνήθως στην ηλικία των 7 ετών και αφορά σε μεγαλύτερο ποσοστό αγόρια και διαρκεί έως και την ηλικία των 10-12 ετών.
Σε κάποιες των περιπτώσεων τα παιδιά όταν προσπαθήσουν να αναφέρουν το συμβάν στη μητέρα δεν γίνονται εύκολα πιστευτά και αυτό λειτουργεί ακαριαία και καταληκτικά εναντίον της ψυχολογίας του παιδιού.
Τα περιστατικά αυτά δεν είναι ευτυχώς τόσο συχνά στην κοινωνία μας, αλλά όσες φορές ήρθαν στην επιφάνεια σόκαραν τις οικογένειες και τον κάθε έναν από εμάς.

Ποια η διαφορά μεταξύ παιδοφιλίας και παιδοβιασμού

Σε έρευνες οι οποίες έγιναν τα τελευταία χρόνια, φαίνεται να υπάρχουν κάποιες διαφορές μεταξύ των παιδόφιλων και των παιδοβιαστών από εγκληματολογικής ανάλυσης και σκιαγράφησης εικονικού υπόβαθρου.
Μερικές αλλά, ουσιαστικές διαφορές είναι, ότι οι βιαστές, σε σχέση με τους παιδόφιλους, τείνουν να είναι νεότεροι σε ηλικία, να επιβάλλονται και να είναι πολύ πιο επιθετικοί. Ο παιδόφιλος, είναι στις περισσότερες περιπτώσεις μεγαλύτερης ηλικίας και με πολύ πιο στρατηγικό και φιλικό τρόπο προσέγγισης και μέθοδο ανάπτυξης της σχέσης εμπιστοσύνης για συνεχή επίτευξη των στόχων του.
Η κατηγορία των βιαστών είναι ακόμα πιο επικίνδυνη, γιατί δρουν σε ανύποπτο χρόνο αλλά και χωρίς την παραμικρή υπόνοια για να μπορέσει ο γονιός, ο κηδεμόνας και γενικότερα το άλλο άτομο να υποψιαστεί και να προστατευθεί ακόμη περισσότερο.
Η παιδοφιλία-παιδεραστία είναι μια διαστροφή. Αυτά τα άτομα έχουν έντονες φαντασιώσεις για σεξουαλική δραστηριότητα με παιδιά, τις οποίες συχνά πραγματοποιούν. Η δραστηριότητα αυτή καταλαμβάνει ένα μεγάλο μέρος από την ενέργεια και τη ζωή του ατόμου. Το παιδί-αντικείμενο της διαστροφής αυτής, μπορεί να είναι από το οικογενειακό περιβάλλον ή ξένο προς αυτό.

Επιπλέον μπορεί να είναι και των δύο φύλων. Η σχέση με το παιδί μπορεί να περιοριστεί σε οπτική επαφή, μόνο που συνοδεύεται από αυνανιστική δραστηριότητα, μπορεί όμως να συνδυαστεί με βία και βιασμό.
Οι παιδόφιλοι είναι συνήθως 30-45 ετών. Έχουν συνήθως οικογένεια και παιδιά τα οποία πολλές φορές είναι και αυτά θύματά τους. Είναι άτομα όλων των κοινωνικών τάξεων και συχνά επιλέγουν επαγγέλματα που έχουν σχέση με παιδιά. Πάνω από το 50% αυτών των ατόμων έχουν και οι ίδιοι κακοποιηθεί στην παιδική τους ηλικία. Είναι άτομα που μεγάλωσαν σε ένα περιβάλλον με πατέρα αυταρχικό και απαγορευτικό, με τρόπο που εμποδίστηκε η φυσιολογική σεξουαλική τους ανάπτυξη. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα τα άτομα αυτά να είναι επιρρεπή σε διαστροφές. Είναι άτομα που δεν οριοθετήθηκαν ώριμα, κυρίως στην ηλικία μεταξύ 2 έως 7 ετών. Η οριοθέτηση ήταν ή πολύ αυστηρή ή πολύ χαλαρή.

Η αίσθηση φόβου ή ανεπάρκειας απέναντι σε ενήλικο ερωτικά αντικείμενο, τους ωθεί συχνά στην επιλογή ανήλικων, αδύναμων και άβουλων ερωτικών αντικειμένων ως υποκατάστατα. Η επιλογή τέτοιων αντικειμένων είναι λιγότερο απειλητική για τον ψυχισμό τους.
Η διαστροφική συμπεριφορά γίνεται επιτρεπτική για το άτομο σε κοινωνικές καταστάσεις, όπου χαλαρώνουν οι επίσημες απαγορεύσεις και η τήρηση των νόμων.
Όπως έχει αποδειχθεί σε αρκετές περιπτώσεις στην πράξη, το παιδόφιλο άτομο και ο παιδεραστής χρησιμοποιούν τα ηλεκτρονικά μέσα κοινωνικής δικτύωσης, προκειμένου να αποκτήσουν πρόσβαση σε παιδιά, ενώ ενδέχεται να προσποιούνται τον έφηβο για να συζητούν μαζί τους στο Διαδίκτυο.

Στοχεύουν σε συγκεκριμένες ηλικίες και φύλο, συνήθως παιδιά προεφηβικής ηλικίας και δρουν μεθοδικά και με υπομονή για να κερδίσουν την εμπιστοσύνη τους. Μπορεί επίσης να προβούν σε πράξεις συναισθηματικού εκβιασμού ή να απειλήσουν το παιδί, προκειμένου να μην αποκαλύψει τις δραστηριότητές του στους γονείς του.
Συμβουλές σε γονείς για το πώς να υποψιαστείτε ένα παιδόφιλο ή ένα παιδοβιαστή
Εάν οι γονείς έχουν υποψίες για κάποιο άτομο γνωστό ή άγνωστο, φιλικό, συνεργάτη, συγγενικό, ή γενικά οποιοδήποτε άτομο, ότι συμπεριφέρεται «περίεργα» πρέπει να παρατηρήσουν τα πιο κάτω και να αναφερθούν άμεσα σε κάποιο ειδικό καθώς και στις αρμόδιες αρχές, έτσι ώστε πρωτίστως όλων να μπορέσουν να προστατεύσουν το παιδί τους.

Το άτομο αυτό,
-Ενδιαφέρεται περισσότερο για τα παιδιά απ? ότι για τους ενήλικες;
-Προσφέρεται επίμονα και χωρίς οποιοδήποτε οικονομικό έστω όφελος να κρατήσει τα παιδιά σας για να κάνετε τις δουλειές σας ή για να βγείτε έξω;
-Είναι ιδιαίτερα εκδηλωτικό με τα παιδιά;
-Εμπλέκεται σε δραστηριότητες με παιδιά, όταν δεν είναι παρόντες οι γονείς;
-Ταυτίζεται περισσότερο με τα παιδιά απ? ότι με άτομα της ηλικίας του;
-Έχει περισσότερες φιλικές σχέσεις με παιδιά απ? ότι με ενήλικες;
-Οι φίλοι του (που είναι παιδιά) είναι συγκεκριμένης ηλικιακής κατηγορίας ή/και φύλου;
-Κάνει συνεχώς δώρα σε συγκεκριμένο παιδί ή παιδιά και τα αγγίζει με περίεργο τρόπο ή τα κοιτάζει με περίεργο τρόπο ή ακόμα και από μέρους του παιδιού υπάρχει κάποια αντίστοιχη συμπεριφορά με την ένδειξη του βλέμματος σε φόβο ή περίεργης οικειότητας για παράδειγμα
-Περιφέρεται πολύ συχνά σε χώρους σχολεία και πάρκα όπου υπάρχουν παιδιά, τα παρακολουθεί και τα προσεγγίζει προσφέροντάς τους γλυκά ή οτιδήποτε με σκοπό τη «φιλική» χειρονομία
-Προσφέρεται να βοηθήσει τα παιδιά σε συγκεκριμένες δραστηριότητές τους, οι οποίες περιλαμβάνουν περισσότερο το γυμνό στοιχείο όπως το μπάνιο, την πισίνα, την ετοιμασία για το σχολείο κλπ
Ποιες συμπεριφορές από το παιδί σας ανησυχούν – Συμβουλές σε γονείς
-Παρατηρείτε κάποια απότομη αλλαγή στη συμπεριφορά του παιδιού σας;
-Μήπως εμφανίζει ξαφνικά προβλήματα στον ύπνο ή βλέπει πιο συχνά εφιάλτες;
-Ζωγραφίζει θέματα με σεξουαλικό περιεχόμενο;
-Έχει σεξουαλική συμπεριφορά που δεν ταιριάζει με την ηλικία του ή επιδεικνύει σεξουαλική συμπεριφορά προς άλλα παιδιά;
-Έχει παλινδρομήσει σε προηγούμενες συμπεριφορές, όπως ενούρηση και εγκόπρηση, ενώ είχε μάθει να ελέγχει τις συμπεριφορές αυτές;
-Φοβάται πρόσωπα ή μέρη που δε φοβόταν παλιότερα;
-Μιλάει τον τελευταίο καιρό συνέχεια για κάποιον ενήλικο για τον οποίο δε μιλούσε στο παρελθόν και με τον οποίο περνά ιδιαίτερο χρόνο μαζί του σε συνδυασμό με κάποια άλλα χαρακτηριστικά;
-Προσπαθεί να σας πει κάτι, αλλά σταματά όταν εμφανίζεται κάποιος άλλος ενήλικος;
-Έρχεται σπίτι με σκισμένα ρούχα ή λερωμένα εσώρουχα;
-Εμφανίζει δυσκολία να περπατήσει ή να καθίσει για λόγους που δεν μπορούν να «δικαιολογηθούν»;
Πώς να αντιμετωπίσετε μια τέτοια πιθανότητα – Συμβουλές σε γονείς

Μην πανικοβάλλεστε, αλλά έχετε τα μάτια και τα αυτιά σας ανοιχτά.
Συζητείστε με το παιδί σας για τους κινδύνους του Διαδικτύου, χωρίς βέβαια να απαγορεύσετε τη χρήση του. Εξηγείστε του ότι δεν πρέπει να δίνει προσωπικές πληροφορίες (ονοματεπώνυμο, διεύθυνση, προσωπικά στοιχεία επικοινωνίας, προσωπικές συναντήσεις) ή να στέλνει φωτογραφίες σε αγνώστους μέσω Διαδικτύου. Σκόπιμο είναι να φροντίσετε ώστε να έχετε πρόσβαση στο Διαδίκτυο από το σπίτι, ώστε να μπορείτε να ελέγχετε τις ηλεκτρονικές δραστηριότητες του παιδιού σας. Τα τελευταία πιο πρόσφατα περιστατικά παιδοφιλίας που συγκλόνισαν την Παγκόσμια κοινότητα αφορούσαν υποθέσεις στις οποίες το Διαδίκτυο υπήρξε τραγική παγίδα από παιδόφιλους.

• Λάβετε επίσης υπόψη ότι τα παιδιά στην εφηβεία μπορεί να είναι αντιδραστικά και να αναζητούν την ιδιωτικότητα, ενώ πολλές αλλαγές στη συμπεριφορά τους μπορεί να οφείλονται στο σεξουαλικό ξύπνημα της εφηβικής ηλικίας. Σταθείτε δίπλα τους με τρόπο διακριτικό και όχι παρεμβατικό.
Μιλήστε στα παιδιά σας για όλα και κερδίστε την εμπιστοσύνη τους. Πρέπει να πιστεύουν ότι μπορούν να σας πουν οτιδήποτε χωρίς να φοβούνται ή να ντρέπονται. Μιλήστε τους για το σώμα τους. Πείτε τους τι να προσέχουν. Διδάξτε τους τις συμπεριφορές που είναι αποδεκτές απέναντι στους άλλους ενήλικες, αλλά και απέναντι στα παιδιά της ηλικίας τους και για τις συμπεριφορές που δεν είναι.

Πώς αντιμετωπίζονται από τα κράτη οι σεξουαλικοί εγκληματίες
Η στέρηση της προσωπικής ελευθερίας, η φυλάκιση, δε σοκάρει κανένα δημοκρατικό πολίτη, όταν πρόκειται για ανθρώπους που έχουν διαπράξει ληστείες, φόνους, βίαιες επιθέσεις, απάτες και καταχρήσεις, πόσο μάλλον ένα βιασμό του σώματος και της ψυχής ενός αθώου παιδιού.
Οι σεξουαλικοί εγκληματίες είναι μια ειδική κατηγορία παραβατών του νόμου, που όμως δεν έχουν διαφορετική μεταχείριση από τους υπόλοιπους παράνομους. Κλείνονται κι αυτοί στις φυλακές για να εκτίσουν την ποινή τους και κατόπιν αποφυλακίζονται και ξαναμπαίνουν στην κοινωνία. Είναι ελεύθεροι και έτοιμοι να επαναλάβουν το σεξουαλικό τους έγκλημα, την κακοποίηση, το βιασμό και τη δολοφονία παιδιών και ψυχών.

Η φυλακή, δε μπορεί να λειτουργήσει σωφρονιστικά σε άτομα που πάσχουν από σεξουαλικές διαταραχές. Οι σεξουαλικοί εγκληματίες πάντα θα παρασύρονται από τις σκοτεινές ορμές τους και καμιά λογική και κανένας φόβος τιμωρίας δεν είναι ικανά να τους αναχαιτίσουν, ιδιαίτερα όταν ο προ Αγγλοκρατίας Ποινικός Κώδικας μια χώρας όπως της Κύπρου, προνοεί τα ελάχιστα έτη της ποινής φυλάκισης για το κακούργημα του βιασμού ανηλίκου.

Σήμερα η Δημοκρατία της Τσεχίας είναι η μόνη χώρα της ΕΕ που έχει επιτρέψει το χειρουργικό ευνουχισμό 94 κρατουμένων.
Η Πολωνία ενέκρινε νόμο σύμφωνα με τον οποίο ο χημικός ευνουχισμός είναι υποχρεωτικός σε δράστες ορισμένων περιπτώσεων παιδεραστίας. Το ίδιο ετοιμάζεται να κάνει και η Ρωσία.
Στη Μεγάλη Βρετανία, ο χημικός ευνουχισμός είναι συνηθισμένη πρακτική. Ο καταδικασμένος έχει δύο επιλογές: ή να βγει με αναστολή από τη φυλακή και να παίρνει τα φάρμακά του ή αν δεν θέλει να τα πάρει, να παραμείνει στη φυλακή. Ο Καναδάς και αρκετές πολιτείες στις ΗΠΑ έχουν υιοθετήσει παρόμοια μέτρα.

Το θέμα της χημικής καταστολής το εξετάζει και η Γαλλία, μετά την απαγωγή και τη δολοφονία μιας σαραντάχρονης γυναίκας από κάποιον που είχε βγει πρόσφατα από τη φυλακή, αφού εξέτισε ποινή 7ούς κάθειρξης για την απαγωγή και το βιασμό μια νεαρής κοπέλας.
Πρέπει να γνωρίζουμε τα πάντα, πρέπει να γνωρίζουμε πάνω από όλα το ίδιο το παιδί μας, για να αναγνωρίσουμε μέσα από το βλέμμα του όλα όσα η ψυχή του ίσως δεν μπορεί να μας πει.

http://www.ant1iwo.com/ 
http://psixologikosfaros.gr/article_det.asp?artid=2406
www.sos-sygapa.eu 

Τετάρτη 10 Σεπτεμβρίου 2014

Τρίτη 2 Σεπτεμβρίου 2014

Μυστικό της Μέιζι. Κινηματογραφικό έργο για παιδί διαζυγίου

περίληψη
Το «Μυστικό της Μέιζι» είναι ένα από τα λιγότερο διάσημα μυθιστορήματα του Χένρι Τζέιμς («Το Στρίψιμο της Βίδας», «Το Πορτραίτο μιας Κυρίας»), και ενώ έχει γραφτεί περισσότερο από έναν αιώνα πριν, είναι εξαιρετικά επίκαιρη. Τη σεναριακή προσαρμογή υπογράφουν οι Νάνσι Σίγκελ και Κάρολ Κάρτραϊτ, ενώ η ερμηνεία της μικρής Ορνάτα Εϊπριλ ξεχωρίζει.
υπόθεση
Η δικαστική διαμάχη για την επιμέλεια της 7χρονης Μέιζι, φέρνει τους γονείς της αντιμέτωπους. Από την μια ο πατέρας, Μπιλ, σημαντικός έμπορος έργων τέχνης, για να κερδίσει το δικαστήριο παντρεύεται την νταντά του παιδιού Μάργκο. Η μητέρα από την άλλη, Σουζάνα, μια πρώην ροκ σταρ, προς απάντηση στον Μπιλ, παντρεύεται τον φίλο της Λίνκολν που εργάζεται ως μπάρμαν σε τοπικό μπαρ... Η μάχη για την κηδεμονία είναι σκληρή, και τα τρίτα πρόσωπα στις ζωές των πρώην συζύγων περιπλέκουν ακόμα περισσότερο τη κατάσταση.
Trailer
Μπορείτε να δείτε το τρέιλερ της ταινίας στο youtube στη διεύθυνση:
http://www.youtube.com/watch?v=JE4Q_7YNlAo


Κυριακή 17 Αυγούστου 2014

Βοηθήστε τα φτωχά παιδιά των διαζυγίων - Poor children of divorce - Greece

Βοηθήστε στην προσπάθεια βοήθειας των παιδιών των διαζυγίων που δεν έχουν χρήματα ούτε για ιατρική στήριξη. Στην Ελλάδα, είναι ένα εκατομμύριο και πολλά από αυτά έχουν ψυχολογικά και άλλα προβλήματα. Δώστε δέκα ευρώ ή ότι άλλο μπορείτε ανοίγοντας το Διεθνές site:

http://funds.gofundme.com/index.php?route=fundmanager
http://www.gofundme.com/d3k9e0

Δευτέρα 9 Ιουνίου 2014

Εκδηλώσεις για τη γιορτή του πατέρα 2014

Προσπαθούμε να οργανώσουμε εκδηλώσεις από τη δεύτερη έως και τη τρίτη Κυριακή του Ιουνίου:
Στη Θεσσαλονίκη, την Παρασκευή 13 Ιουνίου 2014, στις 8μμ, στο Βαφοπούλειο Πνευματικό κέντρο, σε συνεργασία με το Δήμο Θεσσαλονίκης και τον Σύνδεσμο Λογοτεχνών Βορείου Ελλάδος.
Εκδήλωση προς τιμήν του Πατέρα. Ομιλητές: Δημήτριος Κύρου, συγγραφέας-ποιητής, τ. Πρόεδρος της ΕΛΒΕ και Νικόλαος Σπιτάλας, καθηγ. Πανεπιστημίου, συγγραφέας, Πρόεδρος του Συλλόγου για την Ανδρική και Πατρική Αξιοπρέπεια (ΣΥΓΑΠΑ). Ποιήματα θα απαγγείλουν μέλη της ΕΛΒΕ. Η εκδήλωση θα ολοκληρωθεί με τραγούδια του μουσικού σχήματος Έρως. Αίθουσα Πολιτιστικών 4ου ορόφου 
http://www.thessaloniki.gr/portal/page/portal/DioikitikesYpiresies/GenDnsiDioikOikonYpiresion/kith-vafo-may
Την Κυριακή 15 Ιουνίου 2014, εκδήλωση στην Αθήνα, παραλία Π. Φαλήρου, Πάρκο Φλοίσβου, από ώρα 6μμ
https://www.facebook.com/events/1459206687656748/
Διαβάστε, στη wikipedia ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ:

Σάββατο 3 Μαΐου 2014

Κατάντια: Δύο λεσβίες διεκδικούν την επιμέλεια πεντάχρονου. Ξυπνήστε: Εκεί θα καταλήξει και η χώρα μας εάν δεν διορθωθούν οι νόμοι: Ψηφίστε Νίκο σπιτάλα, στο ευρωψηφοδέλτιο ΔΡΑΧΜΗ

Custody battle over five-year-old twins with THREE mothers: Fears for children as love-split lesbians fight it out

  • Lesbian couple engaged in 'informal' sperm and egg donor arrangement
  • Twin girls now have birth mother, an adoptive mother, a biological mother and an anonymous father
  • Case described by Christian Medical Fellowship as a 'disturbing harbinger'
Twin five-year-old girls who effectively have three mothers are at the centre of a fierce custody battle between the two lesbians who brought them into the world.
The children live with their birth mother but were conceived from eggs donated by her ex-partner – and later adopted by her current partner.
Under the Human Fertilisation and Embryology Act 2008, the egg donor has no legal status as a parent.
But she is fighting for a shared residence order which would allow her part-time custody of the girls – and would recognise her as a third legal guardian.
The court battle prompted warnings over informal sperm and egg donor agreements and concern over the effect on the children.
Philippa Taylor, of the Christian Medical Fellowship, said: ‘This is a disturbing harbinger of things to come. These kinds of cases will continue to rise as the number of people seeking egg and sperm donation increases.
In this situation, the mothers appear to have deliberately created a situation where the parentage of the children is malleable.
The twins now have a birth mother, an adoptive mother, a biological mother and an anonymous father, who they can have no contact with until they are 18. It is hugely confusing for  the children.
‘Too many of these kinds of egg and sperm donor arrangements are done informally, with no concrete decisions made about what role the different parents will play.’
A court heard the birth mother and genetic mother had an ‘intimate relationship’ after meeting in the 1990s and continued to live together after their relationship became platonic. When one of them struggled to conceive, the other agreed to donate her eggs, which were fertilised using an anonymous sperm donor in 2007.
Ο Νίκος Σπιτάλας, ιδρυτής του ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ προσπαθεί για το μέλλον των νέων της χώρας μας. Ψηφίστε τον, στις 25 μαίου, στο Ευρωψηφοδέλτιο ΔΡΑΧΜΗ.


Κυριακή 20 Απριλίου 2014

Πέμπτη 17 Απριλίου 2014

Επι τέλους, δικαιωθήκαμε: Πατρική άδεια ανατροφής τέκνων σε όλους με συλλογική σύμβαση

Χορήγηση αδειών ανατροφής σε πατέρες συζύγους αυτοαπασχολούμενων γυναικών, βάσει της Νέας Εθνικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας, σύμφωνα με παλαιότερη πρόταση του Συνηγόρου

Περιγραφή

Με το άρθρο 2 της Νέας Εθνικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας που υπεγράφη μεταξύ των κοινωνικών εταίρων στις 26/3/2014, χορηγήθηκε το δικαίωμα λήψης αδειών ανατροφής τέκνων στους πατέρες μισθωτούς των οποίων οι σύζυγοι είναι αυτοαπασχολούμενες και δεν έχουν οι ίδιες δικαίωμα αδείας ανατροφής. Οι άδειες αυτές χορηγούνται αρχικά με την μορφή του μειωμένου ωραρίου.

Ο Συνήγορος του Πολίτη ήδη από το 2010 σε διαμεσολάβησή του είχε διαπιστώσει τη διάκριση λόγω φύλου ιδίως σε σχέση με την οικογενειακή κατάσταση, σε βάρος των πατέρων μισθωτών του ιδιωτικού τομέα, αφού δικαιούνταν την άδεια ανατροφής μόνο όταν η μητέρα ήταν μισθωτή.

Η Αρχή είχε απευθύνει σχετικά έγγραφα τόσο στο Υπουργείο Εργασίας όσο και στους κοινωνικούς εταίρους, αλλά και σε οργανισμούς κι εργοδότες του ιδιωτικού τομέα επισημαίνοντας ότι η παράλειψη αυτή συνιστά παραβίαση του ευρωπαϊκού δικαίου περί ισότητας των φύλων, και παραπέμποντας σε σχετική απόφαση του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Συνοδευτικά Αρχεία

http://www.synigoros.gr/?i=isotita-ton-fylon.el.if3_2_9meiomeno.173571



Σάββατο 15 Μαρτίου 2014

Το αγόρι που δεν εκτιμούσε τον πατέρα του μέχρι που…

Ένα άκρως συγκινητικό βίντεο από τη Viddsee, μια ασιατική εταιρεία που δημιουργεί ταινίες μικρού μήκους με κοινωνικά μηνύματα. Στο βίντεο αισθάνεται αδιαφορία για τον πατέρα του και τον έχει σαν παράδειγμα προς αποφυγή. Δεν είναι οικονομικά ευκατάστατος και η δουλειά του δεν προσφέρει κοινωνική καταξίωση. Τελικά διαπιστώνει ότι η άποψή του ήταν εντελώς λανθασμένη.

Gift - Singapore Drama Short Film // Viddsee



Τρίτη 4 Μαρτίου 2014

Γενική κινητοποίηση


Την Τετάρτη 12 και την Πέμπτη 13 Μαρτίου 2014, από ώρα 10 το πρωί έως το βράδυ, καλείστε όλοι, φίλοι και μέλη να συμμετάσχετε στις εργασίες μας στο νέο γραφείο, επί της Φωκίωνος Νέγρη 64 - 1ος όροφος. www.sos-sygapa.eu

Τρίτη 18 Φεβρουαρίου 2014

Έρευνα σοκ: Σχεδόν 7 στις 10 γυναίκες είναι μόνες

Όπως έδειξε έρευνα της ΕΜΑΣ (Εταιρία Μελέτης Ανθρώπινης Σεξουαλικότητας), του Ανδρολογικού Ινστιτούτουκαι του Ινστιτούτου Σεξουαλικής Υγείας της Γυναίκας, το 69% των Ελληνίδων φαίνεται... να είναι χωρίς σύντροφο. Παράλληλα, με τη μελέτη της συγκεκριμένης έρευνας οι ειδικοί καταλήγουν ότι το ίδιο ισχύει και σε μεγάλο ή και ανάλογο ποσοστό ανδρών. Ο Κωνσταντίνος Κωσταντινίδης, Χειρουργός Ουρολόγος – Ανδρολόγος και Πρόεδρος της ΕΜΑΣ και η Ελεάνα Ελευθερίου, ψυχοθεραπεύτρια και κλινική θεραπεύτρια ψυχοσεξουαλικών διαταραχών, υπεύθυνη του ψυχολογικού τμήματος του Ανδρολογικού Ινστιτούτου όπως και του Ινστιτούτου Γυναικείας Σεξουαλικής Υγείας, μιλούν στο tvxs με την Κρυσταλία Πατούλη για ένα κοινωνικό πρόβλημα που η βάση του μοιάζει να είναι κυρίως η αδυναμία ή και ανωριμότητα των δύο φύλων να επικοινωνήσουν και να σχετιστούν.

Σύμφωνα με την συγκεκριμένη έρευνα σχεδόν 7 στις 10 ελληνίδες, έχουν περιστασιακή σεξουαλική ζωή, και μάλιστα το 75% είναι σε ηλικία 25-34 χρόνων. Επίσης, το 60% του δείγματος δήλωσε ότι καταφεύγει στην αυτοϊκανοποίηση, ενώ το 22,4% έχει να κάνει σεξ από έξι μήνες έως και ένα χρόνο. Το 17,4%, δε, απέχει από την ερωτική συνεύρεση από ένα έως δύο χρόνια. Συγχρόνως, μία στις τρεις γυναίκες (30%) παραδέχεται ότι δεν είναι μονογαμική.


Κωνσταντίνος Κωσταντινίδης:

Τι έχετε να σχολιάσετε ειδικά για το μεγάλο ποσοστό των ελληνίδων που είναι μόνες αλλά και το γεγονός ότι πολύ νέες ηλικιακά γυναίκες έχουν κατά ένα μεγάλο ποσοστό εντελώς περιστασιακή σεξουαλική ζωή; 
Η έρευνα αυτή είχε στόχο να δούμε πόσες γυναίκες σήμερα αντιλαμβάνονται τα θέματα της σεξουαλικότητας αλλά και πόσο τα συζητάνε. Διότι οι άντρες εδώ και είκοσι χρόνια το αντιλήφθηκαν και το εκφράζουν. Η γυναίκα, ακόμη, φαίνεται να έχει μεγαλύτερο ταμπού να συζητήσει το πρόβλημά της πάνω σε θέματα σεξουαλικότητας. Υπάρχει πάντα ένας σκόπελος, ένα εμπόδιο σε ανάλογες έρευνες, και όχι μόνο εδώ σε εμάς αλλά και παγκόσμια στο να απαντούν οι γυναίκες ειλικρινά για τα θέματα της σεξουαλικότητάς τους.

Φαίνεται να υπάρχει ένα αρχαϊκό συναίσθημα ότι η γυναίκα πρέπει να είναι σεξουαλική, πρέπει να είναι επιθυμητή, οπότε εάν δηλώσει πρόβλημα σημαίνει ότι απορρίπτει την εικόνα της, άρα το αποφεύγει και δεν απαντά. Ήταν να δούμε την πιθανότατα εξομοίωσης στην έρευνα της ΕΜΑΣ, το πόσο οι γυναίκες έχουν αλλάξει σε σχέση με όλα αυτά και οι αλλαγές φάνηκαν όχι μόνο σε αυτή την πίτα της αποχής αλλά και στις προηγούμενες, ότι κυνηγάνε τους άντρες, είναι πιο επιθετικές, διεκδικούν την ηδονή, ζητούν ακόμη και το σεξ χωρίς σχέση κλπ. Παραταύτα όμως, φαίνεται όμως στο δείγμα, σε ένα μεγάλο ποσοστό γυναικών που έπρεπε να έχουν πολύ πιο συχνά σεξουαλική ζωή, είχαν αποχή από δύο έως πέντε μήνες, μέχρι και ένα χρόνο κλπ. Και η σημαντικότερη αιτία της αποχής ήταν ότι δεν έβρισκαν ερωτικό σύντροφο.

Επίσης, μοιάζει οι γυναίκες να ζητάνε κωδικοποιημένα: έναν άντρα εραστή – σύντροφο - πατέρα και ο άντρας μοιάζει σήμερα να μην μπορεί να το προσφέρει ή μοιάζει να μην είναι ρεαλιστικό, γιατί σε παλιότερες εποχές ένας άντρας πατέρας-προστάτης και σεξ να μην έκανε ήταν τα εν οίκο μη εν δήμο. Σήμερα που υπάρχει μία ισοτιμία και μία κοινωνική απελευθέρωση με ή χωρίς εισαγωγικά, φαίνεται ότι οι γυναίκες έχουν λογικές απαιτήσεις τις οποίες οι άντρες δεν μπορούν να εκπληρώσουν. Σα να τρομάζουν και σα να φεύγουν. Υπάρχει ένα είδος απόρριψης. Δηλαδή η γυναίκα λέει: παρά να είμαι με αυτόν, καλύτερα να είμαι μόνη μου. Άρα υπάρχει θα έλεγα, ένα είδος απραξίας, μείωσης της συχνότητας, της δυνατότητας επικοινωνίας, της δυνατότητας επαφών, κλπ. Ο άντρας δεν μπορεί να υποστηρίξει τον ρόλο που του ζητάει η γυναίκα, δηλαδή, μοιάζει να είναι πολύ πιο ανώριμος. Δεν πιστεύω ότι ευθύνονται οι γυναίκες. Γιατί καμία γυναίκα δεν ζητάει και τα τρία (πατέρα, εραστή, σύντροφο) σε ένα. Μπορεί να συμβιβαστεί και με τα δύο ή μόνο με το ένα. Αλλά ούτε σε αυτό δεν φαίνεται να μπορεί να ανταποκριθεί σήμερα ο άντρας. Και φεύγει από την όποια σχέση.

Είναι σαν αυτό που ακούγεται σε πάρα πολλές γυναικείες παρέες: "μα χάθηκαν οι άντρες;". Δηλαδή, εννοούν, ότι χάθηκε αυτό το αρχετυπικό αρσενικό που μπορεί να πάρει ρίσκο, μπορεί να πει τα πράγματα με το όνομά τους, μπορεί να φάει τη χυλόπιτα χωρίς να εκτεθεί και να απορριφθεί χωρίς να καταποντιστεί. Μοιάζει δηλαδή ο άντρας να μην θέλει να υποδυθεί έναν ρόλο που του έχει δώσει η βιολογία και η κοινωνία. Ενώ βιολογικά είναι πολύ πιο κυνηγός, που θέλει το σεξ για το σεξ απλά και μόνο στην αρχή, ένας άντρας προστάτης ή ένας άντρας σύντροφος που να το διεκδικήσει.

Δεν υπάρχουν πλέον... μονοπώλεια στους ρόλους ανάμεσα στα δύο φύλα. Χρειάζεται να υπάρξει πλέον μία πιο άμεση επικοινωνία για να σχετιστούν, και όχι όπως παλιά μία επικοινωνία μέσω του αρσενικού ή του θηλυκού ρόλου τους. Φαίνεται, δηλαδή, να μη μπορούν να επικοινωνήσουν αποτελεσματικά τα δύο φύλα σε αυτές τις νέες συνθήκες;
Τα πρότυπα που έχουν αλλάξει, μοιάζει από την άλλη να μην έχουν αντικατασταθεί. Είναι μια μεταβατική περίοδος για όλα αυτά τα μηνύματα που η βιολογία έδινε μέχρι τώρα, δηλαδή άρρεν και θήλυ. Ο πολιτισμός και η κοινωνία επεμβαίνει και δημιουργεί νέα πρότυπα.
Σήμερα με την έκθεση των σωμάτων καθημερινά στα μέσα μαζικής ενημέρωσης έχει καθιερωθεί ένα πρότυπο γυναίκας που προβάλουν οι διαφημιστές, που όμως δεν είναι αυτό που είναι και το πιο ποθητό. Οι άντρες, μάλιστα, σε όλες τις έρευνες, φαίνεται ότι προτιμούν γυναίκες πιο ώριμες, από τις μικρότερες που δείχνουν οι στατιστικές ότι τελικά επιλέγουν. Δηλαδή υπάρχει μία αντίφαση σε αυτό που κοινωνικά τους δίνεται να προτιμούν και επιλέγουν, από αυτό που πραγματικά προτιμούν.

Το πρότυπο το οποίο πλασάρεται για την γυναίκα, φαίνεται να το επιλέγουν όχι μόνο οι άντρες αλλά και οι γυναίκες, οι οποίες εάν δεν του μοιάζουν έχουν μάλλον πρόβλημα. Οπότε ένας άντρας συμβιβάζεται με τις κοινωνικές επιταγές, βρίσκει ένα ανάλογο πρότυπο γυναίκας, για να κάνει σοβαρή σχέση ή να παντρευτεί, που όμως δεν σημαίνει ότι θα της είναι και πιστός. 
Γιατί η φαντασιώσεις του είναι διαφορετικές από αυτές που έχει κατασκευάσει η κοινωνία για να παντρευτεί ή να κάνει σχέση. Δεν είναι πάντα αυτό που θέλει, αλλα αυτό που του επιβάλλει ο ρόλος, η οικογένεια, η μάνα του, κλπ. Το πρόβλημα που αναδεικνύει η έρευνα είναι πλέον κοινωνικό. Βλέπουμε ανθρώπους πλέον που δεν θέλουν να εκτεθούν. Χωρίς να δώσεις μάχη όμως δεν κερδίζεις τίποτα. Τα κάστρα της Τροίας πρέπει να πολιορκηθούν. Δεν γίνεται με virtual reality.

Είναι εντυπωσιακό, ότι ούτε οι γυναίκες ούτε οι άντρες δεν έχουν αντιδράσει σε αυτά τα κατασκευασμένα πρότυπα και ειδικά την σεξιστική επίθεση που έχει εισπράξει η γυναίκα εδώ και δεκαετίες, που ακόμη και όταν διαφημίζεται ένα π.χ. βιολογικό γιαούρτι ταυτίζεται με ένα καθαρά... βιολογικό σεξουαλικό υποννούμενο. 
Το κίνημα της διαμαρτυρίας, νομίζω θα πρέπει να το ξεκινήσει η γυναίκα. Ζούμε ακόμη μία αντρική κυριαρχία και ηλίθια κυριαρχία κατά την άποψή μου, που μοιάζει να την αποδέχεται η γυναίκα που από τη φύση της κατά τα άλλα, φαίνεται να είναι και πιο ευφυής.
Είμαστε μία κοινωνία πορνό. Δηλαδή το μόνο που βλέπει κυρίως ο άλλος, είναι το τι αντίτιμο έχεις μέσα στην κοινωνία. Και κυρίως οικονομικό αντίτιμο. Το οποίο βέβαια, παραμορφώνει τις σχέσεις. Η πόρνη είναι πιο τίμια σε αυτό που κάνει. Το βλέπει σαν επάγγελμα. Δεν βλέπει την αξία της σε σχέση με το χρήμα. Απλά επιβιώνει.

Οπότε και οι σχέσεις πώς να ορθοποδήσουν; Όταν ο καθένας βλέπει τον άλλον με... αξίες κατασκευασμένες και όχι με ανθρώπινες; 
Βγάζουν τις γυναίκες στο δρόμο για να πάρουν ένα νυφικό, ένα κενοτάφιο είναι αυτό το νυφικό, και πιστεύουν ότι έτσι θα εξαργυρώσουν μία ασφάλεια. Ο Στίγκλιτς ο νομπελίστας οικονομολόγος κατέλειξε ότι η οικονομία δεν είναι θέμα μαθηματικών ούτε θέμα φυσικής. Είναι θέμα ηθικής. Κι έτσι είναι. Είναι οι σχέσεις των ανθρώπων.
Χρειάζεται να ψάξουμε για τη χαμένη συνείδηση, να γνωρίσουμε ξανά τι θα πει σχετίζομαι και τι θα πει ηθική. Γιατί και το ανήθικο σήμερα ονομάζεται ηθικό. Ιδιαίτερα αν είναι «ντυμένο» με μία εξουσία, πολιτική, ιδεολογική κλπ. Το μπουρδέλο σήμερα μάλλον ονομάζεται ηθική και τάξη.

Το σεξ είναι ο καθρέφης μιας σχέσης και η κορυφαία επικοινωνία της... Η έρευνα όμως δείχνει ότι οι σημερινοί άνθρωποι μάλλον είναι στερημένοι και από αυτό, αλλά και από όσα επιπλέον θα μπορούσε να τους δώσει. 
Το σεξ δεν έγινε για να κάνουμε παιδιά αλλά για να επικοινωνήσουμε. Ούτε έγινε για να έχουμε τρία δευτερόλεπτα οργασμό, αλλά για να βρεθούν οι άνθρωποι απέναντι ο ένας από τον άλλον και να συνομιλήσουν, να ανταλλάξουν ιδέες και να γίνουν πιο έξυπνοι. Χρωμοσωμικά και γεννετικά η σεξουαλική έλξη είχε αυτόν τον ρόλο. Και ντετερμινιστικά ο ρόλος του σεξ είναι η επικοινωνία. Να ξεντυθούμε τους ρόλους τους κοινωνικούς, γιατί στο κρεβάτι βγάζεις και το Αρμάνι σου, βγάζεις και το Γκούτσι σου, και γίνεσαι ένας αληθινός άνθρωπος. Γίνεσαι δηλαδή.. Θεός. Το θεϊκό χάρισμα, το φυσικό χάρισμα που έδωσε η φύση, ας το πει ο καθένας όπως θέλει. Ντυμένος μπορείς να είσαι οτιδήποτε…


Ελεάνα Ελευθερίου:

Το φλέγον θέμα της έρευνας, είναι κυρίως το θέμα μοναξιάς και η δυσκολία στο να σχετιστούν;...
Παρατηρούμε αρχικά την ερωτική μοναξιά ως ένα σύγχρονο κοινωνικό φαινόμενο. Η σχέση άλλωστε, χρειάζεται ωριμότητα, υπευθυνότητα, δοτικότητα και μοίρασμα, συμβιβασμό και καθημερινή αμοιβαία διαπραγμάτευση όπως και ενδεχομένως υποχώρηση σε κάποια ζητήματα. Ο σύγχρονος άνθρωπος, όμως, είτε αναφερόμαστε στη γυναίκα είτε αναφερόμαστε στον άντρα, σε μεγάλο ποσοστό, πάσχει σε όλα τα παραπάνω. Διότι είναι τόσο μεγάλη η στροφή προς την εσωστρέφεια και την ατομικότητα, ως συνθήκες βέβαια και επιβίωσης, που αναγκαστικά κάνει την δυαδικότητα, τη σχέση, να μοιάζει μακρινό παρελθόν.

Όταν μία σχέση όμως προϋποθέτει δύο ανθρώπους, πώς μπορούμε να ξέρουμε αν η πιθανή ανωριμότητα είναι κυρίως κάτι που αφορά τον γυναικείο ή τον αντρικό πληθυσμό; 
Είναι πρόβλημα και των γυναικών και των ανδρών, αλλά είναι πιο εμφανές στις γυναίκες κι αυτό διότι η γυναίκα κατέχει τον ρόλο της μάνας, που σημαίνει απριόρι μία θέση πλεονεκτική ως προς την ωριμότητα και την εξέλιξη, που σημαίνει πως όταν βλέπουμε ότι η γυναίκα είναι μόνη αυτό σημαίνει ότι δυσκολεύεται ακόμη περισσότερο να επιλέξει ερωτικό σύντροφο. Επίσης, γνωρίζουμε ότι η φράση «πέφτω συνεχώς στις λάθος περιπτώσεις…» δεν είναι ακριβώς όπως ακούγεται, διότι επιλέγουμε να συντονιζόμαστε ερωτικά, με άτομα συμβατά με εμάς με κάποιον τρόπο. Και συμβατά όχι μόνο με τα θετικά αλλά και με τα αρνητικά… Άρα αν μονίμως μία γυναίκα έλκει ανώριμους ανθρώπους, αυτό σημαίνει ότι εφόσον και εκείνοι έλκονται από εκείνην… έχουν κάποια ίδια χαρακτηριστικά.
Έτσι καταλήγουμε, ότι και η γυναίκα που ήταν σε θέση ισχύος ως προς την ωριμότητα, έχει πληγεί και σε αυτό τον τομέα των σχέσεων, όχι μόνο ο άντρας.

Συγχρόνως, δεν μπορεί να κάνει κάποιος και σχέσεις συμβατικές; Δηλαδή, βρίσκοντας έναν σύντροφο επειδή κυρίως έχει κάποια οικονομική άνεση, ένα σπίτι, κλπ.;
Ναι, όντως, η ασφάλεια καθηλώνει. Και όχι η ανασφάλεια, όπως ίσως νομίζει ο περισσότερος κόσμος. Επίσης, να πούμε ότι η γυναίκα σήμερα, έχει περάσει από την πολυπλοκότητα των ρόλων, έχει αρρενοποιηθεί σε πολλά ζητήματα…

Η γυναίκα δείχνει πλέον, να έχει αποδεχθεί την αρσενική της πλευρά σε μεγάλο βαθμό, ενώ ο άντρας δεν έχει αποδεχθεί σε ανάλογο βαθμό την θηλυκή του πλευρά;
Η γυναίκα δεν έχει ανάγκη τον άντρα σε πολλά ζητήματα σήμερα και προτιμά το ποσοστό των αντρών που δέχονται περισσότερο τη θηλυκή τους πλευρά, γιατί είναι και πιο κοντά στις δικές της ανάγκες. Δηλαδή, έχει φανεί και από προηγούμενες έρευνές μας, ότι η γυναίκα προτιμάει έναν άντρα ο οποίος την κατανοεί περισσότερο, γιατί ακριβώς είναι και ο ίδιος πιο κοντά στην θηλυκή του πλευρά, παρά έναν άντρα παλαιών προτύπων, των μάτσο ή ράμπο αρσενικών. Κι αυτό, διότι με αυτό το πρότυπο η γυναίκα πλέον δεν μπορεί να συντονιστεί και επίσης δεν της καλύπτει και καμία ανάγκη. Άρα η εικόνα του στιβαρού αρσενικού πέφτει σήμερα στο καλάθι.. των αχρήστων.

Μία γυναίκα μπορεί και να μην έχει και αρκετό χρόνο να ψάξει να βρει ερωτικό σύντροφο; 
Δεν προλαβαίνει να επενδύσει. Μπορεί οι γυναίκες να έχουν όπως λέγεται ίσες ευκαιρίες στον επαγγελματικό χώρο, αλλά ακόμη, μία γυναίκα πρέπει να κοπιάσει πολύ παραπάνω από έναν άντρα –ακόμα και σήμερα- για να μπορέσει φτάσει σε ένα ανάλογο επίπεδο οικονομικό και κοινωνικό και επαγγελματικό κλπ. που σημαίνει ότι μειώνει ακόμη περισσότερο τον χρόνο που έχει για να επενδύσει αρχικά στον εαυτό της, πόσο μάλλον σε έναν άλλον άνθρωπο!
Τώρα, γιατί αυτό αποτελεί πιθανά πρόβλημα; Σύμφωνα με τις ψυχαναλυτικές θεωρίες, γνωρίζουμε ότι αν δεν καταφέρουμε να επενδύσουμε σε σχέσεις, δηλαδή να αγαπήσουμε έναν άλλον άνθρωπο και να συνδεθούμε μαζί του, αυξάνονται οι πιθανότητες για ψυχολογικές δυσλειτουργίες.
Οπότε καλά όλα αυτά που λέμε για την ανεξαρτησία και την αυτονομία αλλά η μοναξιά δεν είναι κάτι καλό ακόμη κι αν την έχει επιλέξει κάποιος.
Εν τω μεταξύ, υπάρχει πλέον και το διαδικτυακό σεξ που επιδίδονται και οι γυναίκες σχεδόν εξίσου με τους άντρες.
Η γυναίκα που είναι μόνη της, δεν στρέφεται μόνο προς τον εαυτό της αλλά και σε εναλλακτικές μεθόδους ικανοποίησης. Ξέρουμε όμως ότι το διαδικτυακό σεξ μπορεί ως ένα σημείο να βοηθά, αλλά από την άλλη δεν παύει να είναι ένα υποκατάστατο.

Ακόμη και οι γνωριμίες που μπορεί να γίνουν μέσα από τα social mediaόπως είναι το facebook κατά πόσο μπορούν να βοηθήσουν στο να κάνει κάποιος μία σχέση και όχι μόνο κάποια εφήμερη επαφή; Διότι όταν δεν γνωρίζεις κάποιον με φυσιολογικό τρόπο ο συγχρωτισμός μαζί του δεν είναι καθόλου εύκολος. 
Ακριβώς. Όχι μόνο δεν γνωρίζεις κάποιον με έναν φυσιολογικό τρόπο, αλλά μέσα από το διαδίκτυο υποδύεσαι και ρόλους γιατί επιδεικνύεις κατά περίπτωση ένα προφίλ το οποίο αν όχι είναι υποκριτικό δεν μπορεί ο άλλος να έχει μία ολοκληρωμένη εικόνα που κυρίως με την εξωλεκτική επικοινωνία μπορεί κάποιος να καταφέρει. Κάτι που φυσικά στο ίντερνετ δεν υπάρχει ως δυνατότητα.
Μπορεί φυσικά να γίνει κάποια επικοινωνία, αλλά όσα πλεονεκτήματα μπορεί να έχει, από την άλλη πλευρά, έχει άλλα τόσα μειονεκτήματα. Δεν ξέρεις τι μπορεί να υποδύεται ο άλλος, όπως αντίστοιχα –έστω και άθελά του- υποδύεται και εκείνος που επικοινωνεί μαζί του.
Υπάρχει μία έρευνα της ΕΜΑΣ που ρωτούσε τους συμμετέχοντες εάν έχουν συνάψει σχέση μέσω διαδικτύου. Υπήρχε ένα 43% που έλεγε ναι. Βέβαια τι είδους σχέσεις ήταν αυτές, και τι έκβαση είχαν δεν το γνωρίζουμε.

Το ότι σχεδόν το 70% των ελληνίδων φαίνεται να δυσκολεύεται να σχετιστεί (όπως αντίστοιχα και οι άντρες;) δεν αποτελεί πλέον κοινωνικό πρόβλημα; 
Ναι, είναι παρόμοια τα ποσοστά και για τους άντρες και για τις γυναίκες, όπως τα μελετήσαμε κατόπιν.
Πρώτον και κύριον η ζημιά που μας κάνει η κρίση, εκτός από τα πορτοφόλια μας, έχει δημιουργήσει και ρήξη στις ανθρώπινες σχέσεις. Είτε ξεκινώντας από απλά δεδομένα: Πώς θα κοινωνικοποιηθούμε εάν δεν μπορούμε να ανταπεξέλξουμε οικονομικά, να πιούμε έναν καφέ, ένα ποτό κλπ. και δεύτερον, ποια είναι η αξία του χρήματος μέσα στις ανθρώπινες σχέσεις. Δηλαδή, δεν έχω χρήματα, άρα δεν μπορώ να συναντήσω έναν άλλον άνθρωπο. Άρα, μήπως μέσα από την οικονομική κρίση φαίνεται η συνολική ζημιά που έγινε στον δυτικό άνθρωπο και συγκεκριμένα στον έλληνα, που κατάφερε να υποκαταστήσει τα συναισθήματα με το χρήμα;

Όταν όμως κάποιος έχει χρέη, μειώνεται ο μισθός του, τον παίρνουν κάθε μέρα οι τράπεζες, που να βρει την διάθεση να... επιδοθεί σε φλερτ με σκοπό να δημιουργήσει και κάποια σχέση; 
Μία οικονομική κρίση αναδύει τις προσωπικές δυσκολίες και τις φτωχές κοινωνικές δεξιότητες. Δεν μας ενώνει από μόνη της. Πρέπει να το θέλουμε και εμείς να συνδεθούμε.
Αυτό που βλέπουμε συνήθως όταν βγαίναμε έξω, ήταν ανθρώπους μόνους, γυναικοπαρέες και ανδροπαρέες που το contact δεν γίνεται ποτέ και που τελικά ο καθένας γύριζε μόνος του στο σπίτι του. Επιφανειακά δείχνει να είναι αδιαφορία, αλλά αν θέλουμε να το δούμε και από άλλη οπτική, σημαίνει ίσως ότι δεν τολμούν, απαξιούν και τελικά φοβούνται.

Έστω να μοιραστούν και να κατανοήσουν τα προβλήματά τους.
Δεν τολμούν να εκτεθούν κυρίως. Η φόβος της έκθεσης παίζει πάρα πολύ μεγάλο ρόλο. Επίσης, φοβούνται να δώσουν αλλά φοβούνται και να λάβουν επίσης.

Ο άντρας που χτες από τον ρόλο του έπαιρνε ένα μεγαλύτερο βάρος για την επιβίωση, σήμερα, με τα οικονομικά προβλήματα φαίνεται να έχει δυσκολευτεί περισσότερο και να έχει κλειστεί περισσότερο στο… καβούκι του; 
Έχουν κλειστεί όντως, σε μεγάλο ποσοστό, και έχουν καταφύγει σε ένα βόλεμα, θα λέγαμε, δηλαδή αρχικά βολεύομαι μέσα από την μη έκθεση, την μη ευθύνη, και θεωρώ ότι ικανοποιούμαι με μία εκσπερμάτιση και βέβαια χάνω όλο το υπόλοιπο. Γιατί το σεξ είναι ένα ταξίδι. Και με αυτό τον τρόπο δεν υπάρχει καμία εξέλιξη. Όλα είναι στάσιμα. Και όλο και περισσότερο μεγαλώνει η εσωστρέφεια.

Μου θυμίζει αυτό που έλεγε και ο Γκάντι ότι δεν πρέπει να υπάρχει «απόλαυση χωρίς συναίσθημα». 
Απόλαυση χωρίς συναίσθημα μπορεί να υπάρχει, όμως δεν μπορεί να είναι η συνθήκη. Το συναίσθημα είναι μία βασική παράμετρος της ψυχοσεξουαλικότητάς μας. Δηλαδή, απολαμβάνουμε κυρίως μέσα από αυτό που εισπράττουμε μέσα από τον σύντροφό μας. Και από αυτό που εισπράττουμε και από την δική μας συναισθηματική εγρήγορση.

Από τη στιγμή που οι άνθρωποι άρχισαν να κάνουν πραγματικότητα τις φαντασιώσεις τους, σκότωσαν τα όνειρά τους. Αλλά στα όνειρα επενδύουμε συναισθηματικά...
Δημιουργείται μία αυτοερωτική συμπεριφορά, που σε έναν βαθμό είναι καθόλα σωστή, στην υπερβολή της όμως, όταν δηλαδή, όλα τα συναισθήματα στρέφονται μόνο προς τον εαυτό μου, δημιουργώ ένα κύκλωμα με εμένα και εμένα, στο τέλος δεν χωράει και κανένας άλλος να μπει, και μου φτάνει μόνο ο εαυτός μου. κι αυτό δημιουργεί πρόβλημα.
Αν το πούμε πολύ περιφραστικά, θα λέγαμε ότι καλά κάναμε και φτάσαμε στο σημείο να μπορούμε να τα καταφέρνουμε και μόνοι μας, όμως αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να είναι και έτσι. Αν δυσκολευόμαστε να βρούμε σύντροφο καλό είναι να κοιτάξουμε αρχικά στον εαυτό μας και μετά στους άλλους. Μήπως π.χ. έχουμε ανεβάσει τόσο ψηλά τον πήχη, που μοιάζει σαν… αυτοτιμωρία; Γιατί αν τα ξεκαθαρίσουμε όλα αυτά, τα βασικά ζητάμε όλοι.
Σήμερα, μοιάζει, να φοβόμαστε να ζητήσουμε ακόμη και τα βασικά.

Η κοινωνία μέσα από τα μίντια, όπως ήδη λέχθηκε, εδώ και δεκαετίες επιτίθεται στο προφίλ της γυναίκας σεξιστικά, σαν να πρέπει -εκτός των άλλων- μία γυναίκα να είναι εμφανισιακά και καθ' όλα, έτοιμη ανά πάσα στιγμή για σεξ. Αυτό δεν είναι μία εντελώς διαστρεβλωμένη εικόνα που δημιουργεί και παράλογες απαιτήσεις από τους άντρες αλλά και παράλογες απαιτήσεις από τις γυναίκες για τον ίδιο τους τον εαυτό; 
Σαφώς τα πρότυπα που προβάλλονται είναι ευνουχίστηκα για τις γυναίκες αλλά και για τους άντρες, αν μη τι άλλο. Διότι δημιουργούν παράλογες απαιτήσεις εκατέρωθεν.
Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, ότι έχουμε κάθετη άνοδο στις πλαστικές εγχειρήσεις.
Ο σύγχρονος άνθρωπος λειτουργεί πλήρως ναρκισσιστικά. Δηλαδή, αντιμετωπίζει τις κοινωνικές εικόνες ως καθρέφτες του εγώ του. Θεωρεί με λίγα λόγια, ότι πρέπει να είναι όπως αυτό που συναντά ως πρότυπο στην κοινωνία, και όχι όπως εκείνος θεωρεί ότι είναι το καλύτερο. Σαφώς οι κοινωνικές συνθήκες όχι απλά δεν βοηθούν αλλά συμμαχούν και για το αντίθετο. Το θέμα είναι ο καθένας να ψάξει να βρει τι είναι εκείνο που θα τον κάνει πιο ευτυχισμένο, πιο καλά συναισθηματικά, ώστε να συνυπάρξει με άλλους ανθρώπους.
Καταλήγουμε λοιπόν, στο ότι όντως υπάρχει ένα κοινωνικό φαινόμενο που δεν βοηθά αλλά είναι στο χέρι μας να αντιδράσουμε. Γιατί κανένας δεν φταίει. Υπάρχει μία συνθήκη. Ή θα μπούμε μέσα και θα… χαθούμε ή θα αντιδράσουμε. Η απομόνωση δεν είναι λύση. Είναι καταδίκη.

Παράπονα Ρόδου  www.sos-sygapa.eu

Κυριακή 16 Φεβρουαρίου 2014

Η Συνεπιμέλεια στον κόσμο

http://sygapapatras.blogspot.gr/2014/02/blog-post_16.html
Η κοινή φροντίδα των παιδιών και από τους δύο γονείς είναι η μόνη επιλογή όταν βάλουμε προτεραιότητα μας το συμφέρον του παιδιού. Ανεξάρτητα από την οικογενειακή κατάσταση θα πρέπει είτε πριν το διαζύγιο είτε μετά τα παιδιά να προστατευτούν από διαμάχες , καυγάδες κλπ.
Επομένως και οι δύο γονείς έχουν υποχρέωση να φροντίζουν από κοινού το παιδί τους είτε στο ίδιο είτε σε διαφορετικό σπίτι. Έτσι ένα παιδί όταν προέρχεται από το προστατευτικό περιβάλλον της οικογένειας είτε είναι παιδί χωρισμένων γονιών θα απολαμβάνει τη φροντίδα δύο γονέων με ισότιμο και ισορροπημένο τρόπο, ώστε να αναπτυχθεί συναισθηματικά και ψυχικά χωρίς να αισθανθεί την απώλεια του ενός γονέα. 


Τα κείμενά μας:
http://sygapadramas.blogspot.gr/2012/01/blog-post_18.html


Η εξίσου κοινή επιμέλεια στην Γαλλία

Ο νόμος επιτρέπει στον δικαστή να καθορίσει που θα μένει το παιδί. Οι γονείς καλούνται ν' αποφασίσουν και εάν δεν το καταφέρουν τότε το παιδί θα μένει εξίσου και στα δύο σπίτια των γονιών του.



Η αποκλειστική επιμέλεια της μητέρας φθάνει σήμερα στην υποχρεωτική κοινή επιμέλεια και έως την εξίσου κοινή επιμέλεια με διαμεσολάβηση και συμφωνία των γονέων.


Η κοινή επιμέλεια στην Ιταλία

Η Ιταλία πέρασε στην κοινή επιμέλεια το 2006. Με τον νόμο 54 της 8/2/2006 περί ρύθμισης της διάστασης των γονέων και της κοινής επιμέλειας των παιδιών, έγινε υποχρεωτική η κοινή γονική μέριμνα και επιμέλεια. 




Η εξίσου κοινή επιμέλεια (shared custody) στις πολιτείες των ΗΠΑ

Το σχετικό άρθρο στην www.wikipedia.com είναι μια συνοπτική εισαγωγή στο τι ισχύει στις χώρεις της Βορείου Αμερικής όπου η κοινή επιμέλεια και η εξίσου κοινή επιμέλεια σε μερικές πολιτείες είναι υποχρεωτικές από πολλά χρόνια. http://sygapalarissa.blogspot.gr/2014/02/blog-post_16.html

Κοινή επιμέλεια και εξίσου κοινή επιμέλεια στην Ρουμανία

Η κοντινή μας χώρα προχώρησε προς την κοινή και την εξίσου κοινή επιμέλεια. Η πορεία προς τα εμπρός ξεκινάει από την εποχή του κομουνισμού http://goneis-paidi.blogspot.gr/2014/02/blog-post_16.html


Καναδάς: Πρώτη χώρα στα προβλήματα από το 1970
Εχουν καταλήξει οτι το πρόβλημα είναι η υπερβολική ισότητα των φύλων.
http://internationalienation.blogspot.gr/2014/02/books-of-gilbert-claes-livres.html

Η εξίσου κοινή επιμέλεια στην Σουηδία

Η εξίσου κοινή επιμέλεια είναι ο κανόνας. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχουν διάφορες διατάξεις που ενισχύουν την συνεργασία των γονέων.http://sygapa-pateras.blogspot.gr/2014/02/blog-post_16.html

Η εξίσου κοινή επιμέλεια στην Δανία

Η Δανία έχει μεγάλη εμπειρία στην εξίσου κοινή επιμέλεια αφού αυτή, ήδη από τη δεκαετία 1980, ήταν μια από τις επιλογές. http://goneikisothta.blogspot.gr/2014/02/blog-post_16.html

Εξίσου κοινή επιμέλεια στην Ιταλία : Afido condiviso

Σχέδιο νόμου που μόλις κατατέθηκε στην Ιταλική Γερουσία προτείνει ως υποχρεωτική την εξίσου κοινή επιμέλεια στην Ιταλία. Εάν ψηφιστεί η πρόταση , η Ιταλία θα είναι η πέμπτη ευρωπαϊκή χώρα που θα ακολουθεί το σύστημα της υποχρεωτικής εξίσου κοινής επιμέλειας.
http://goneas.blogspot.gr/2014/02/blog-post_16.html







ΕΛΛΑΔΑ : Η μοναχική εμμονή στην αποκλειστική επιμέλεια

Η παράλογη εμμονή στην αποκλειστική επιμέλεια δεν είναι το έργο του νομοθέτη ή κάποιου υπουργού. Είναι το αποτέλεσμα προκαταλήψεων, έλλειψης ενημέρωσης και συντεχνιακών συμφερόντων μικρής ομάδας επαγγελματιών συνδικαλιστών. http://olganos.blogspot.gr/2014/02/blog-post_16.html 

Οι στόχοι της εξίσου κοινής επιμέλειας (shared parenting)

Τι επιδιώκεται με την εισαγωγή της εξίσου κοινής επιμέλειας
http://patrotis.blogspot.gr/2014/02/blog-post_16.html


www.sos-sygapa.eu


Για όσους αντιγράφουν και δεν κατάλαβαν τι είναι Γονική Μέριμνα και Συνεπιμέλεια και Εναλλασσόμενη Κατοικία:
http://europeansocialmovement.blogspot.gr/2014/02/blog-post_14.html
Στην Ελλάδα, υπάρχει ο όρος 'Γονική Μέριμνα' που κατά τη γνώμη μας θα πρέπει να καταργηθεί όπως σε όλες τις χώρες του κόσμου και να αναδειχθεί ο όρος 'κατοικία'.
Η εξίσου κοινή επιμέλεια (shared joint custody) oρίζεται ως η συνεπής και συγκεκριμένη υλοποίηση του κανόνα ότι το παιδί έχει οικογενειακή ζωή και με τους δύο βιολογικούς του γονείς, ανεξάρτητα αν ζουν μαζί, αν είναι χωρισμένοι ή διαζευγμένοι. Διαβάστε:
Για όσους θέλουν να υποτιμήσουν το έργο του Ιδρυτή Νίκου Σπιτάλα, να υπενθυμίσουμε οτι στην Ελλάδα, όλοι οι πρωτοπόροι προδόθηκαν και τιμήθηκαν μετά θάνατον. Ευτυχώς που εγκυκλοπαίδειες του εξωτερικού τιμούν τη συμβολή του διότι ήταν ο πρώτος που εμπνεύστηκε, δημιούργησε από το μηδέν και εργάστηκε σκληρά για τη διάδοση της ιδέας της ΣΥΝΕΠΙΜΕΛΕΙΑΣ.